zwińPoniżej podane zostały zalecenia, dotyczące prawidłowego przeprowadzania osłuchiwania:
1. Wyciszone, dobrze oświetlone, ogrzane pomieszczenie.
Pozwala to wyeliminować nadmierny hałas i ułatwia badanie serca.
2. Odpowiednio rozebrany pacjent.
Umożliwia to przyłożenie stetoskopu bezpośrednio do klatki piersiowej.
3. Możliwość zbadania pacjenta w pozycji leżącej na wznak, w pozycji siedzącej oraz w pozycji leżącej na lewym boku (patrz - schemat A).
Różne tony, zwłaszcza patologiczne, mogą się ujawniać w różnych pozycjach.
4. Możliwość zbadania z prawej strony.
Zmniejsza to prawdopodobieństwo powstawania tonów pochodzących z zewnątrz, od przedmiotów, uderzających o przewód akustyczny stetoskopu.
5. Stetoskop, wyposażony zarówno w lejek jak i w membranę lub stetoskop z możliwością pracy w trybie lejka i w trybie membrany.
Lejek trzymany lekko przy klatce piersiowej wychwytuje tony o niskiej częstotliwości. Membrana mocno dociśnięta tak, aby po jej odjęciu pozostał ślad, wychwytuje tony o wysokiej częstotliwości.
6. Sekwencja czynności osłuchiwania (patrz - schemat B). Należy osłuchać co najmniej cztery obszary najpierw przy użyciu membrany, a następnie przy użyciu lejka:
a. Lewa boczna krawędź mostka (LLSB) - czwarte międzyżebrze na lewo od mostka. W tym obszarze najlepiej słyszalne są tony zastawki trójdzielnej i prawej komory serca. b. Koniuszek (apex) - piąte międzyżebrze na linii środkowo-obojczykowej. W tym obszarze najlepiej słyszalne są tony od zastawki mitralnej (dwudzielnej) oraz lewej komory serca.
c. Podstawa prawa - drugie międzyżebrze na prawo od mostka. Najlepiej słyszalne są tutaj tony zastawki aorty.
d. Podstawa lewa - drugie międzyżebrze na lewo od mostka. Najlepiej słyszalne są tutaj tony zastawki pnia płucnego.
